Kackarlar Kaybolan Patikalar

Kaçkarlar Kaybolan Patikalar

Kaçkarlar’ın patikaları bir zamanlar ticaretin, kervancıların, kalabalık göçer yaylacıların şenlikli yollarıydı.

 Kaçkarlar’ın kaybolan patikalarının izini süren Atlas ekibi devrilmiş anıt ağaçlara rastladı. Doğal yaşam döngüsü açısından çok normal bir durum bu; fakat insan yine de hüzünlenmeden edemiyor. Çünkü o ağaçlar size, zamanın nasıl akıp geçtiğini anımsatıyor.

Pokut Yaylası’ndan aşağıya, kuzeybatıya doğru inerken göçerlerinin durakladığı Kayabaşı mevkiinde durup mutlaka, derin vadilerle bölünmüş yağmur ormanlarını kuşbakışı izlemek gerekir. Büyülü bir atmosfere girmişsinizdir. “Bir ağaç gibi tek ve hür/ Bir orman gibi kardeşçesine” sözünün cisimleşmiş halidir bu coğrafyada gördükleriniz.

Kaçkarlar’ın en büyük yaylalarından biri Trovit. Yaylaya Çamlıhemşin üzerinden araçla iki saatte ulaşılıyor. Trovit’ten yukarılara doğru gitmek içinse patika yollar kullanılıyor. Cofk Gölü ile Garmik Yaylası’na giden kadim patikalarda hâlâ yürünüyor, yükseklere çıktıkça dağlar bütün ihtişamıyla görenleri büyülüyor.

 Orman içi patikalarında yürürken zaman zaman devasa boyutlardaki yabani bitkilerin aralarından geçiliyor. Derin ırmak ağızlarında yer alan bu bitkiler, neredeyse onların üzerini örtecek kadar büyüyebiliyor.

 Amlakit de araç yoluyla birlikte hızlı yapılaşmaya açılan yaylalardan biri. Yolun, neredeyse içlerinden geçecek kadar evlere sokulması tartışma yaratsa da kullanılmaya ve beton evler de yaylanın siluetini çirkinleştirmeye devam ediyor.

 Palovit Vadisi doğal yaşlı ormanlarıyla tanınır; onlar bir tür Türkiye’nin yağmur ormanlarıdır. Doğal yaşlı ormanların en yoğun bulunduğu ve vadinin kalbi sayılan, fotoğrafta görülen alan son yıllarda yapılan araç yolları nedeniyle sessizliğini ve ahengini yitirdi; geleceği endişe yaratıyor.

 Kaçkarlar’ın patikalarında yürürken insan zamanı dondurabildiğini hisseder. Bir de bu yollar taş döşeli tarih kokulu ise duygular katmerlenir, yolculuk hiç bitmesin istenir. Hazindak’a çıkan düşsel patika gibi.

Pokut Yaylası’ndan kuzeybatıya doğru inerken Özcan Yüksek (önde) ve Abdurrahman Aydın, devrilip yolları kapatmış ağaçların üzerinden geçebilmek için de epeyce çaba sarf etti. Eski yaylacılar zamanında bu patikalarda bir ağaç devrildiğinde ertesi gün mutlaka kaldırılırdı.

 Makrevis, Ortan ve Pogina köylülerinin ortaklaşa kullandığı Pokut Yaylası 2100 metre yükseklikte. Araç yolları açıldığı için Pokut- Makrevis  arasındaki patika 17 yıldır kullanılmıyor. Dikenlerin ve komarların (ormangülü) kapadığı patikada artık ilerlemek oldukça güç. Uğur Biryol gibi elinizde mutlaka kesici bir aletin olması gerekiyor. Özellikle muçula.

 Kopri gibi aletler çok işe yarıyor.

 Amlakit ile Hazindak yaylaları arasında yürümek, kendini kendinden dışarı atıp kendinle barışmaktır.

 Eski patika yollar kapandığı için onları izlemek oldukça güçtür ama doğa bu, sürprizini de esirgemez. Makrevis yolunda komar ağaçları patikalara taç yapmıştır, yolun altı açıktır ama gökyüzü görünmez.

Palovit Vadisi üzerinde 2 bin metrede konumlanmış Pokut Yaylası’nın yüzyıllık ahşap evleri hâlâ zamana meydan okuyor. Yaylada değişik mevkilere gitmek için hâlâ orman içi patikalar kullanılıyor.

Dağ içlerinde daralan patikalar bazen geniş ve derin vadilere çıkar. Yerli yerince uzanmış bir ağacın arkasından izlersiniz manzarayı.

Kaçkarlar’da küçük molalar nefes alma olanağı sağlar ancak o anlarda da muhabbet bitmez; bazen yemek yenir, bazen de çimlere uzanılır ya da gidilecek yollar gösterilir, Caner Yüksel ile Uğur Biryol’un yaptığı gibi.

 Habak köyüne yaklaşınca yürüyüşçüleri, gıda deposu olarak kullanılan Sarıoğlu ailesine ait çok eski bir serender karşılıyor.

 Hazindak Yaylası’ndaki yüzyıllık ahşap bir evin kesme taştan örülü arka duvarı ve sırtını duvara yaslamış yaylacı yaşlı bir kadın; orada oturmaktan dolayı kim bilir ne anılar geçiyor gözlerinin önünden.

Amlakit’i Hazindak’a bağlayan patikayı yer yer ağaç kökleri sarıp sarmalar.


KARADENİZ YAYLA TURUNDA 300 TL İNDİRİM İÇİN TIKLAYINIZ...